Sanadkii 2017 qoomiyadda Rohinga waxaa ku bilaabatay xasuuq ku salaysan isir nacayb iyo waliba xagjirnimo ka dhan ah diinta ay haystaan, waxa dhiigooda iska banaystay ciidamadda military-ga wadanka Myanmar, waxa ay bilaabeen inay shacabkii layaan guryahooddiina ay gubaan taas oo sababtay inay qoomiyaddii rohinguhu ay u haajirto dhankaas iyo wadanka Bangladesh oo markaa UN ay uga samaysay xerooyin ay ku qaabilaan qaxootigaa.
Nolol dhaanti tii magaalooyinkii ay kasoo qaxeen ayay ka heleen balse dawladda iyo shacabka Bangladesh waxa ay ku noqdeen culays, sidoo kale xerooyinkiina waa ay buux dhafeen oo waxa dhib noqotay sidii loo maarayn lahaa, tani waxa ay sabab u noqotay inay dad badan oo qoomiyaddan ahi ay mar labaad baadi-goob u galaan inay raadiyaan nolol ka fiican nolosha xerooyinka Bangladesh, waxa ayna u baqooleen dhankaa iyo Indonesia.
Wali qaxootiga Rohinga ee tagay Indonesia ma ay helin noloshii ay raacdaynayeen balse waxaad modaa inay dhaanto Bangladesh, muwaadiniintii Indonesian-ka ahaa ee ay daganaayeen tuulooyinkooda ayaa ka xumaaday nolosha yar ee ay heleen qoomiyadda muslimka ah ee dhulkeedii looga soo baacsaday kaliya islamnimadooda.
Waxa ay ku doodayaan annagii dhulka u dhalanay maalin walba inta aanu badda galno ayaan kusoo rafaadaynaa, dadkan qaxootiga ahina dhulkayagii ayay ku raaxaysanayaan oo ay waxii daruuriyaad ah ee ay u baahnaayeen ku helayaan, dhulka annaga ayaa leh inaan ku raaxaysano oo aanu ku samaano ayaanan doonaynaa ee cid kale inay ka macaashto dooni mayno oo raaxo ugu noolaato e, nooga saara oo dib u celiya qaxootigan.
“waddanka aad u dhalay inaad ku faanto marka lasoo weerarana u dhimato kaliya maaha waddaninimadu ee waa inaad si Sharaf leh ugu noolaato cid kusoo wareegtayna aanay nolol qurux badan inta ay ka samaysato adigu aanad u noqon shaqaale waddankiisii lagu dulaysto”
0 Comments